obrządku wschodniego
Encyklopedia PWN
archeol. kultura rozwijająca się od poł. VIII do końca X w. w stepowej i leśno-stepowej strefie południowej Rosji i wschodniej Ukrainy;
archeol. ogół zjawisk kulturowych na obszarze wschodniej i środkowej Europy okresu przedrzymskiego i rzymskiego, przypisywany Sarmatom;
staro-cerkiewno-słowiański język, język starosłowiański, język starocerkiewny,
najstarszy lit. język słow., zapisany w połowie IX w. w celach misyjnych przez braci Cyryla (Konstantego) i Metodego.
